Paren

Voor het eerst hebben mijn pdjes chippie en Gizmo twee dagen aan 't paren geweest.Ik heb alles duidelijk mogen filmen het ging er hevig aan toe.Nu afwachten dat ze zwanger zou zijn ,ze zijn beide in rut en tonen niks agressief gedrag.Op een moment had ik er tien in rut ook de vrouwtjes waren rond dezelfde tijd in rut dat was een meevaller. :love:
[quote author=Fien link=topic=1109.msg9358#msg9358 date=1169809514]
Voor het eerst hebben mijn pdjes chippie en Gizmo twee dagen aan 't paren geweest.Ik heb alles duidelijk mogen filmen het ging er hevig aan toe.Nu afwachten dat ze zwanger zou zijn ,ze zijn beide in rut en tonen niks agressief gedrag.Op een moment had ik er tien in rut ook de vrouwtjes waren rond dezelfde tijd in rut dat was een meevaller. :love:
[/quote] Zo zo, die hebben een hoog uithoudingsvermogen, 2 dagen lang! ;) En dan ga jij van hun seksleven nog eens even leuk filmpjes zitten maken, tssss ;) ;D ;D ;D
Terug even serieus: proficiat met de paring! Is een grote meevaller dat ze met zo velen tegelijk in rut waren, maar als er 10 in rut zijn, is het dan niet wat gevaarlijk?  :? :)
Met de paring zat mijn koppeltje apart...en hier lopen ze nog samen los met rut...ik heb echte knuffels.Ik heb nog nooit vechtpartijen gekend of gehad..ik weet goed hoe ik met mijn pdjes moet omgaan,en als ik nog maar twijfel zet ik ze uit elkaar.Maar ik ken ze zo goed en weet ook wanneer ze gaan boos worden.Als je wil zet ik de twee linken hierop kan je de paring meekijken.
Ben wel eens benieuwd naar zo een paring, gaat er een dansje vooraf? ;)
een dansje doen ze niet...en echt veel "romantiek" komt er ook niet aan te pas...paren bij prairiehonden lijkt meer op een verkrachting dan op iets anders...de dames zijn dan ook maar een vijftal uur/jaar vruchtbaar dus de heren moeten zich haasten...
"rut" is een vrij gecompliceerd systeem van hormonale instabiliteit...sinds twee jaar heb ik het rustig in de winter pmdat ik een groep heb waar maar één mannetje in zit, maar ik heb jammer genoeg de andere zijde ook meegemaakt...Tijdens de winter leek mijn living mee een kooienwinkel dan een living want de heren moesten apart zitten door hun agressie, jammer genoeg is er ééntje erin geslaagd om uit te breken en een dodelijk slachtoffer te maken...dus paartijd bij pds is niet steeds peis en vree maar in 2003 heb ik het geluk gehad van binnenshuis een nestje te zien opgroeien en dat is echt fantastisch om mee te maken.
Ben wel blij maar ook wat ongerust,wat betreft het opeten van de pups want dat hoor je zoveel.Dat zou weeral een triestig moment zijn voor mij maar ik hou de moed erin en zal afwachten wat het word er zit niks anders op.
[quote author=Fien link=topic=1109.msg9440#msg9440 date=1170155613]
Ben wel blij maar ook wat ongerust,wat betreft het opeten van de pups want dat hoor je zoveel.Dat zou weeral een triestig moment zijn voor mij maar ik hou de moed erin en zal afwachten wat het word er zit niks anders op.
[/quote]Worden ze dan zo vaak opgegeten? En heb je dan eigenlijk nog geen nestje gehad? Of heb je altijd al geluk gehad :P
daar kan ik inkomen Fien...het is idd een frequent voorkomend iets...ook in het wild wordt dit "fenomeen" (als je het zo mag noemen) vaak gezien...
de oorzaak is vaag oa.onervarenheid van de moeder, te jonge  moeder, voedselgebrek (wat in gevangenschap doorgaans uit te sluiten is), de moeder voelt zich niet veilig, plaatsgebrek en daardoor voedselgebrek enz enz...
natuurlijk is het ook afwachten of ze zwanger is en ze haar pups ter wereld brengt, pds kunnen net zoals andere knagers de ongeboren pups resorberen in hun lichaam als ze besluiten dat de wereld niet veilig genoeg is...in acht genomen dat pd pups in de natuur ondergronds geboren worden zijn nesten in binnenverblijven eerder uitzondering dan de regel...maar zeg nooit nooit met pds...het kan wel degelijk  :love: en het is prachtig.
Het zou de eerste keer zijn met een nestje,maar Chippie is onvoorspelbaar je moet steeds zien hoe je ze oppakt of ze durf bijten.Ze is 4 jaar bij mij maar wat heeft ze vroeger meegemaakt weet ik niet.Ze springt in mijn armen of haar leven hangt er van af.Maar dan moet je uitkijken waar je ze streelt of ze krijst al op voorhand...ze heeft mij nog nooit gebeten maar toen annie op bezoek kwam lag ze op mijn schoot en annie streelt ze en ineens hing ze in haar vinger.Resultaat de zenuw over gebeten ze heeft na een jaar nog pijn aan de vinger.Ik had de kans met drie vrouwtjes maar heb Chippie eruit gekozen.Omdat Prutsemie zo klein is durfde ik niet de ventjes zijn mij te groot.En Snuffel heeft zo ziek geweest en is bijna 5 jaar ik dat risco voor ze kwijt te spelen voor pups nee dat heb ik er niet voor over.Misschien dat Chippie voor haar pups wel goed is dat hoop ik,maar ze kan met niks om daar maak ik me nu zorgen om.Carine van wanneer ga ik iets merken want ze keft voor het minst en ze zit nog samen met Beauty,ze wil altijd geflodderd worden en dan weer niet wanneer moet ze alleen zitten dan maak ik een mooie nest voor haar klaar..
Dat resorberen, kan dat echt? Ik zou het kunnen begrijpen als ze nog maar net zwanger zijn, maar ik veronderstel dat eens de jongen wat langer in de buik zitten, dit niet meer mogelijk is?
Hier heeft het mannetje zijn eigen keuze gemaakt...volgens Amerikaanse experten hebben in gevangenschap de meeste vrouwtje rond hun vijfde levensjaar pups (dat klopte voor Tammy) maar of het zo is weet ik niet 100%.

Tammy is bijna gans haar zwangerschap agressief geweest...ook zij is een héél wispelturig ding maar het is een andere agressie dan tijdens de rut, heel bezitterig en teritoriaal...Dirk mocht hier amper de trap opkomen of ze maakte al van haar oren...
"iets" merken is een goeie vraag...je weet dat zwangerschaps symptomen en rut symptomen zeer dicht bijelkaar liggen...witte kringen rond haar tepels, opgezette tepels, opgezette vulva en uiteraard zie je het buikje ronder worden (ook bij schijnzwangerschap)en natuurlijk de agressie...
tel vanaf de " paring" ruim 35 dagen (er zijn afwijkingen naar beide kanten) en als je dan geen pups ziet mag je er bijna zeker van zijn dat ze niet zwanger was...zet haar wel apart tegen de datum dat je pups verwacht...de avond voor haar bevalling heeft Tammy heel de avond op mijn schoot gelegen om te knuffelen...ze moest wat reserve opbouwen want we zijn 4 weken niet in de kooi kunnen komen...eens de pups er zijn is het bang afwachten of alles goed gaat...maw zenuwslopende tijd nu.
Hi Gerben...een pd draagt maar een 35 tal dagen en de pups zijn héél klein als ze ter wereld komen (ongeveer 1 cm) dus dat resorberen kan tot op vrij late periode in de zwangerschap...als ze dat niet doet is er nog steeds kans op infanticide als de moeder zich onveilig voelt...
[quote author=cynomys link=topic=1109.msg9463#msg9463 date=1170186907]
Hi Gerben...een pd draagt maar een 35 tal dagen en de pups zijn héél klein als ze ter wereld komen (ongeveer 1 cm) dus dat resorberen kan tot op vrij late periode in de zwangerschap...als ze dat niet doet is er nog steeds kans op infanticide als de moeder zich onveilig voelt...
[/quote]
Azo, dan kan ik het inderdaad wel begrijpen. Ze worden dus naakt, kaal en blind geboren veronderstel ik.
dat klopt...naakt, blind, zonder tandjes, zonder nageltjes ed...ze zijn dus nog niet "af"...en zien er wat uit als mini foetussen...wat ze eigenlijk ook zijn.
en mijn enige mannetje heeft nu eindelijk ook ontdekt waarvoor zijn "atributen" dienen...sinds gisteren is hij niet meer weg te slaan van Stitch, een bijna vierjarig vrouwtje (een van de pups die bij ons geboren zijn) en heeft hij de daad bij het woord gevoegd :lol: ...ook hier wordt de kalender nu in de gaten gehouden...àls Stitch zwanger is worden de pups rond haar eigen verjaardag (11.03) verwacht...